Powietrze

Zawartość procentowa składników powietrza podawana jest w przybliżeniu, gdyż w różnych częściach kuli ziemskiej a także na różnych wysokościach może być ona nieco inna.  

Powietrze można skroplić. Ze skroplonego powietrza otrzymuje się tlen i azot.

Właściwości powietrza
mieszanina gazów, bezbarwne, bezwonne, słabo rozpuszcza się w wodzie, podtrzymuje palenie

Azot - główny składnik powietrza

Stały składnik powietrza - stanowi około 78% objętościowych.

Własności fizyczne azotu
Gaz, bezbarwny, bezwonny, słabo rozpuszcza się w wodzie

Własności chemiczne azotu
Mało aktywny chemicznie, nie pali się i palenia nie podtrzymuje.

Zastosowanie azotu

• W laboratoriach fizycznych - bada się zachowanie różnych tworzyw w niskich temperaturach, które otrzymuje się za pomocą ciekłego azotu (kriogenika)
• Laboratoria biologiczne i medyczne - w ciekłym azocie przechowuje sie zamrożone materiały biologiczne, leki, szczepionki.
• Rehabilitacja - ciekły azot stosuje się w zabiegach medycznych (krioterapia - leczenie zimnem)
• Medycyna i weterynaria - ciekły azot wykorzystuje się w zabiegach medycznych (kriochirurgia, dermatologia)
• Przemysł metalurgiczny - ciekłego azotu używa się przy obróbce metali 
• Przemysł spożywczy - ciekły azot stosuje się do mrożenia żywności.
• Przemysł spożywczy - gazowy azot służy do pakowania żywności w tzw. atmosferze ochronnej, beztlenowej)

Gazy szlachetne

Występują w powietrzu w ilości około 1% - głównie argon.
Inne gazy szlachetne: hel, neon, krypton, ksenon.

Gazy szlachetne są bardzo mało aktywne chemicznie, w normalnych warunkach nie reagują z innymi substancjami..

Właściwości: bezbarwne, słabo rozpuszczają się w wodzie, bez zapachu, nie palne, nie podtrzymują palenia. Hel i neon mają mniejszą gęstość niż powietrze.
Pod wpływem wyładowań elektrycznych gazy szlachetne emitują światło o różnych barwach, np. hel - żółte, neon - pomarańczowoczerwone, argon - niebieskofioletowe.

Para wodna

Zmienny składnik powietrza. jej ilość zależy od temperatury powietrza, charakteru obszaru (morze, pustynia, las).

Parę wodną w powietrzu można wykryć za pomocą substancji higroskopijnej np. wodorotlenku sodu. 
Stały wodorotlenek sodu należy umieścić na płytce szklanej i pozostawić na powietrzu. Po pewnym czasie zacznie on wchłaniać wodę (wilgoć) z powietrza i się w niej rozpuści. Zaobserwuje się kroplę cieczy zamiast ciała stałego. Ta ciecz to roztwór wodorotlenku sodu w wodzie.

Higroskopijność to zdolność niektórych substancji do wchłaniania wilgoci (wody), która może pochodzić z pary wodnej znajdującej się w powietrzu.
Substancje higroskopijne to substancje, które posiadają zdolność do wchłaniania wilgoci z powietrza. Przykłady substancji higroskopijnych to wodorotlenek sodu, chlorek wapnia, kwas siarkowy. Substancje higroskopijne mogą być stosowane są do osuszania powietrza w pomieszczeniach.
 

Woda to związek chemiczny wodoru i tlenu - tlenek wodoru.
Zwyczajowe nazwy tlenku wodoru:
stan ciekły: woda
stan stały: lód
stan gazowy: para wodna

Woda ulega wielu przemianom fizycznym: