Treść
Artykuł omawia pojęcie stopnia utlenienia, które jest formalnym ładunkiem, jaki miałby atom, gdyby między wszystkimi atomami w cząsteczce było wiązanie jonowe. Stopień utlenienia jest umowny i służy jako narzędzie do bilansowania równań reakcji utleniania-redukcji. Artykuł zawiera zasady wyznaczania stopni utlenienia pierwiastków, takie jak to, że stopień utlenienia pierwiastków w stanie elementarnym jest równy 0, a stopień utlenienia wodoru w związkach jest zazwyczaj równy I. Omówione są również różne przypadki, w których stopień utlenienia może być inny, na przykład w przypadku tlenu w nadtlenkach lub ozonkach. Artykuł zawiera przykłady wyznaczania stopni utlenienia pierwiastków w związkach i jonach złożonych, a także wyjaśnia, że stopień utlenienia nie jest jednoznaczny z wartościowością.
Najwyższy stopień utlenienia odpowiada maksymalnej ilości elektronów, jaką może oddać atom, aby osiągnąć trwałą konfigurację elektronową, podczas gdy najniższy stopień utlenienia odpowiada maksymalnej ilości elektronów, jaką może pobrać atom, aby osiągnąć trwałą konfigurację elektronową. Artykuł zawiera przykłady wyznaczania najwyższego i najniższego stopnia utlenienia dla różnych pierwiastków, a także wyjaśnia, że teoretycznie wyznaczone stopnie utlenienia nie zawsze pokrywają się z rzeczywistymi. Na koniec, artykuł omawia sytuacje, w których w jednym związku chemicznym mogą być atomy tego samego pierwiastka mające różne stopnie utlenienia.
Pełny tekst dostępny jest tylko dla zalogowanych |