Węglowodory - związki zbudowane wyłącznie z atomów węgla i wodoru.
W związkach organicznych węgiel jest zawsze IV-wartościowy.
Alkany - węglowodory nasycone (zawierają tylko pojedyncze wiązania między atomami węgla: C−C)
Szereg homologiczny - szereg związków o podobnej budowie, różniące się o grupę −CH2− lub jej wielokrotność.
Zmiany własności fizycznych alkanów wraz ze wzrostem ilości atomów węgla w cząsteczce
| → wzrost liczby atomów węgla w czasteczce alkanu → | ||
| C1−C4 | C5−C16 | od C17 |
| gazy | ciecze | ciała stałe |
| → wzrastają gęstości alkanów → | ||
| → wzrastają temperatury topnienia i temperatury wrzenia → | ||
| maleje lotność alkanów | ||
Wzór ogólny szeregu homologicznego alkanów: CnH2n+2
| Nazwa | Wzór sumaryczny | Wzór strukturalny | Wzór półstrukturalny |
| metan | CH4 | ![]() |
CH4 |
| etan | C2H6 | ![]() |
CH3−CH3 |
| propan | C3H8 | ![]() |
CH3−CH2−CH3 |
Nazewnictwo: Nazwy alkanów zawierają końcówkę −an.
Spalanie alkanów to reakcja, w której alkan reaguje z tlenem i w zależności od ilości tlenu powstają różne tlenki węgla i woda. Jest to reakcja egzotermiczna, czyli podczas spalania wydziela się ciepło. Spalanie może być całkowite lub niecałkowite w zależności od ilości tlenu dostępnego do spalania.
Całkowite spalanie (w nadmiarze tlenu):
CH4 + 2O2 → CO2 + 2H2O
Niecałkowite spalanie (w niedoborze tlenu):
2CH4 + 3O2 → 2CO + 4H2O
lub:
CH4 + O2 → C + 2H2O
Całkowite spalanie (w nadmiarze tlenu):
2C2H6 + 7O2 ⟶ 4CO2 + 6H2O
Niecałkowite spalanie (w niedoborze tlenu):
2C2H6 + 5O2 ⟶ 4CO + 6H2O
lub:
2C2H6 + 3O2 ⟶ 4C + 6H2O
Całkowite spalanie (w nadmiarze tlenu):
C3H8 + 5O2 ⟶ 3CO2 + 4H2O
Niecałkowite spalanie (w niedoborze tlenu):
2C3H8 + 7O2 ⟶ 6CO + 8H2O
lub:
C3H8 + 2O2 ⟶ 3C + 4H2O
Całkowite spalanie (w nadmiarze tlenu):
2C4H10 + 13O2 ⟶ 8CO2 + 10H2O
Niecałkowite spalanie (w niedoborze tlenu):
C4H10 + 9O2 ⟶ 8CO + 10H2O
lub:
2C4H10 + 5O2 ⟶ 8C + 10H2O
Atmosfera: Metan występuje w atmosferze w śladowych ilościach (około 1,8 ppm). Jest gazem cieplarnianym, który ma około 25 razy większy potencjał ocieplenia globalnego niż dwutlenek węgla (CO₂), choć jego koncentracja jest znacznie mniejsza.
Gaz ziemny: Metan jest głównym składnikiem gazu ziemnego (70-90%). Powstaje w wyniku procesów geologicznych i biochemicznych w głębokich warstwach skorupy ziemskiej. Wydobywany z pokładów gazu ziemnego, jest używany jako paliwo i surowiec w przemyśle chemicznym.
Złoża hydratu metanu: Na dnach oceanicznych w niskich temperaturach i pod wysokim ciśnieniem występują hydratu metanu – związki, w których metan jest uwięziony w strukturze lodu. Te pokłady są potencjalnym, choć trudnym w eksploatacji źródłem energii.
Bagna i mokradła: Metan powstaje w warunkach beztlenowych, gdy mikroorganizmy rozkładają materię organiczną w bagnach, torfowiskach i mokradłach. Jest to jedno z głównych naturalnych źródeł metanu w atmosferze.
Przewody pokarmowe zwierząt: Metan jest produkowany w procesach trawienia u zwierząt przeżuwających (np. krów, owiec). Mikroorganizmy w ich żołądkach rozkładają celulozę, co prowadzi do emisji metanu do atmosfery (tzw. fermentacja żwaczowa).
Wulkaniczne i termalne źródła: W niektórych obszarach wulkanicznych i hydrotermalnych metan wydobywa się z wnętrza Ziemi.
Skały osadowe i złoża węgla: Metan jest uwalniany podczas wydobycia węgla jako gaz kopalniany, znany również jako metan pokładów węgla.
Lodowce i permafrost: W regionach wiecznej zmarzliny metan jest uwalniany podczas topnienia permafrostu. Może to przyczyniać się do wzrostu stężenia metanu w atmosferze wraz z postępującym ociepleniem klimatu. (Permafrost (wieczna zmarzlina) to warstwa gruntu, skał lub osadów, która pozostaje zamarznięta przez co najmniej dwa kolejne lata. Występuje głównie na obszarach o bardzo niskich temperaturach, takich jak regiony arktyczne, subarktyczne i wysokogórskie.)
Rozkład biomasy: Procesy rozkładu biomasy w warunkach beztlenowych, takie jak fermentacja w oczyszczalniach ścieków czy na składowiskach odpadów, prowadzą do powstawania metanu.
Metan jest wszechobecny w przyrodzie, zarówno w formie naturalnej, jak i w wyniku działalności człowieka. Jest kluczowym składnikiem gazu ziemnego, ważnym źródłem energii i istotnym gazem cieplarnianym. Jego emisje są związane z działalnością biologiczną, geologiczną i antropogeniczną, a kontrolowanie ich jest istotnym elementem walki ze zmianami klimatu.
Gaz ziemny to mieszanina gazów węglowodorowych i niewęglowodorowych, która występuje naturalnie w skorupie ziemskiej. Jest jednym z najważniejszych paliw kopalnych, wykorzystywanym zarówno jako źródło energii, jak i surowiec chemiczny.
Główne składniki:
Inne składniki:
Gaz ziemny znajduje się:
Gaz ziemny jest cenionym źródłem energii dzięki wysokiej efektywności energetycznej i niższym emisjom CO₂ w porównaniu do innych paliw kopalnych, takich jak węgiel czy ropa naftowa.
Zastosowania alkanów wynikają z ich właściwości chemicznych i fizycznych, takich jak stabilność chemiczna, łatwopalność i zdolność do dostarczania dużej ilości energii podczas spalania. Oto główne zastosowania alkanów:
Alkany, dzięki swojej różnorodności i stabilności chemicznej, są szeroko stosowane w wielu dziedzinach życia, od przemysłu energetycznego po kosmetykę i rolnictwo.